دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن، استادی اخلاقگرا، واقعگرا و نقاد
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۱۸۵۳۰
دکتر اسلامی ندوشن، استادی اخلاقگرا، واقعگرا و نقاد بود، حقیقت را میگفت و مینوشت و در قضاوت و داوریهای تاریخی راه تعهد، انساندوستی و دادگری را پیش میگرفت و به دفاع از حقوق مظلومان میپرداخت.
به گزارش ایسنا، محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت بازگشت پیکر محمدعلی اسلامی ندوشن به کشورمان یادداشتی در روزنامه ایران منتشر کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
"دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن، یکی از مفاخر و چهرههای ماندگار علمی و فرهنگی کشور که در طول حیات پربار خود کارنامه زرینی از خویش برجای گذاشته است، ۱۸ ماه پیش دور از وطن، دعوت حق را لبیک گفت اما چون به وطن، ادبیات، تاریخ و جغرافیای ایران عشق میورزید و سالها عاشقانه درباره مسائل تاریخی و فرهنگی آن قلم زد و به هویت خویش، زبان فارسی و پیشینه غنی تمدنی ایران اسلامی میبالید و نسبت به آن عرق داشت، وصیت کرد پیکرش به وطن بازگردانده شود.
استادی که بر خواندن تاریخ تأکید میورزید و فرهنگ را مهمترین موضوع روز و عامل توازندهنده و سلامت اجتماع میدانست و بر این اعتقاد بود که فرهنگ ایران به تاریخ پرتموج و عبرتانگیز آن پیوند خورده است، پس باید تاریخ خود را درست بشناسیم و بدانیم هدف از بیان و نگارش تاریخ، همانا آموختن تجربیات گذشتگان به دیگران است. چرا که تاریخ سرشار از هشدارهایی عبرتآموز است که سهل به دست نیامدهاند.
دکتر اسلامی ندوشن، استادی اخلاقگرا، واقعگرا و نقاد بود، حقیقت را میگفت و مینوشت و در قضاوت و داوریهای تاریخی راه تعهد، انساندوستی و دادگری را پیش میگرفت و به دفاع از حقوق مظلومان میپرداخت. گواه این مدعا، حقطلبی او نسبت به حقوق مردم مظلوم فلسطین در مقابل اسرائیل غاصب بود تا آنجا که در کتاب «روزها» (۱۳۹۱ص ۱۶۳، جلد۴) درباره ظلم اشغالگران صهیونیسم در حق مردم فلسطین که امروز هم شاهد جنایات هولناک آن در غزه و کشتن هزاران نفر مردم بیگناه هستیم، مینویسد:
«در میان دعوتهایی که میرسید، تنها موردی که نپذیرفتم از اسرائیل بود. آنها برای بازدید کشورشان از من دعوت کردند، ولی من به علت ظلمی که در حق فلسطینیها شده بود، از آن عذر خواستم. با تأسف این کار را کردم، زیرا بسیار کنجکاو بودم که از سرزمین کهنسال فلسطین که منشأ آن همه آثار شده بود و دو آیین بزرگ یهودیت و مسیحیت از آن سر برآورده بود و بهخصوص از شهر بیتالمقدس، دیدن کنم، اما وجداناً نتوانستم خود را راضی سازم. سرانجام به آنها گفتم که حاضرم به هزینه خود به عنوان گردشگر، نه میهمان بیایم، اما آنها که گویا بهشان برخورده بود از این پیشنهاد استقبال نکردند.»
پیر تاریخ و ادب این کهن مرزوبوم که به یقین یکی از استوانههای فرهنگی آن بود و هرگز ایران را از یاد نبرد و در راه حقیقت و حقطلبی گام نهاد، امروز دیگر در میان ما نیست.
اینک که پیکر آن استاد فقید فرزانه با همت و حمیت خانواده گرامی و به سعی و یاری مسئولان فرهنگدوست به کشور باز میگردد، امید است پژوهش ونگرش ایشان به تاریخ و حقایق تاریخی همچنان ماندگار و به عنوان الگویی برای نسل جوان بهویژه تاریخنگاران باشد."
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: فلسطين محمدعلی اسلامی ندوشن محمدمهدی اسماعیلی روزنامه ایران رژیم صهیونیستی جنگ غزه آمريكا فلسطين اسلامی ندوشن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۱۸۵۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلم؛ روایتگر تاریخ و مظهر فرهنگ
یاددهی و یادگیری، دو مقوله اساسی در زندگی هر فرد و موثر در فرهنگ و علم و سیاست هر جامعه بشری محسوب میشوند اما این معلم است یاد میدهد و میپروراند تا با ایفای نقش خود جامعه ای بهتر و متعالیتر بسازد.
به گزارش خبرنگار ایمنا، اساسیترین کار در هر جامعه و سرزمینی موضوع تعلیم و تربیت در آن جامعه به عنوان رکن محوری توسعه و تعالی است. کسی که این رسالت را به دوش میکشد معلم است و کار معلمی به هرگونه تلاشی که برای هدایت، تکامل و تعلیم و آموزش انسان، صورت میگیرد اطلاق میشود.
براساس همین تعریف است که پیامبران، معلمان بزرگ بشریت خوانده میشوند؛ هم چنین پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده نسبت به کوچکترها نقش معلم را دارند، اما در نامگذاری طبقات مختلفی که وظیفه تعلیم و تربیت را بر عهده گرفتهاند، اصطلاحاً تنها به یک طبقه معلم میگویند؛ یعنی همان کسانی که رسالت آموزش و پرورش فرزندان ما را از دوره کودکی و تحصیلات ابتدایی تا دوره جوانی و تحصیلات عالی، بر عهده میگیرند و تربیت و تعلیم انسان را دنبال میکنند.
در جامعه اسلامی ما این وظیفه مهم بر عهده انسانهای شریف، قانع و وظیفه شناسی است که از سر تعهد و دلسوزی به ساختن و شکل دهی استعدادهای مؤمن و کاردان مشغولند؛ مردم ما نیز از آنجا که به نقش این طبقه فرهیخته، آگاهند همیشه از کارشان تقدیر میکنند و حتی روز مشخصی را هم به نام «روز معلم» تعیین کردهاند.
شیوه و روش عملکرد آموزش و پرورش یک جامعه، بهعنوان کارکردیترین نهاد علم و دانش و فرهنگ، بهترین و نزدیکترین مظهر فرهنگ آن جامعه است، هم چنان که فرهنگ یک جامعه، بیتردید چگونگی آموزش و پرورش آن جامعه را نشان میدهد.
بنابراین حفظ، گسترش و غنیسازی فرهنگ عمومی، از جمله وظایف و نقشهای بنیادین آموزش و پرورش خواهد بود؛ بر این اساس، معلم زمانی میتواند نقش تربیتی خود را به خوبی ایفا کند که میان رفتارها، هنجارها و نظام ارزشی او و سایر هنجارهای جامعه، هماهنگی وجود داشته باشد؛ از این رو ساده اندیشی است اگر انتظار داشته باشیم که معلّم بتواند مستقل از تأثیر سایر خرده سیستمها نقش خود را به خوبی ایفا کند.
این نقش بی شک در گرو هماهنگی میان همه عواملی است که در امر تعلیم و تربیت دخیل اند. چنانچه رهبر معظم انقلاب در بیانات خود فرمودند: «همه دستگاهها در دولت، وظیفه پشتیبانی از آموزش و پرورش را دارند؛ اینجا دستگاهی است که هرچه شما هزینه کنید، به طور مضاعف دستاورد خواهید داشت؛ اینجا جایی است که ثروت سازان آینده، علم سازان آینده، تمدّن سازان آینده، مدیران آینده، از اینجا به وجود خواهند آمد و خلق خواهند شد. این جور نیست که ما خیال کنیم آموزش و پرورش فقط برای ما هزینه دارد؛ نخیر، دستاوردهایی بزرگتر از دستاوردهای آموزش و پرورش وجود ندارد. هرچه شما در سرتاسر کشور از جلوههای پیشرفت و دستاورد و ابتکار میبینید، ریشه آن اینجا است؛ اینجا را درست کنید تا همه جا درست بشود. بنابراین پول خرج کردن برای آموزش و پرورش و توسعه منابع مالی آموزش و پرورش، یکی از کارهای اساسی است که امیدواریم مسؤولان دولتی به این نکته توجّه کنند.»
اگر شخصیّت معلّم دارای صفات انسانی از قبیل: مهرورزی، نوع دوستی، درست کاری، همکاری، خویشتن داری و ایمان باشد، طبعاً تقلید از چنین ویژگیهایی، سلامت روانی کودک و امنیت آینده جامعه را تضمین خواهد کرد. با این توصیف، «معلم» به عنوان یکی از مهمترین الگوهای مورد وثوق جامعه، نقش بسیار حساسی در رفتار افراد جامعه، به ویژه در میان دانش آموزان داشته و آموزش و پرورش نیز بیش از هر زمان دیگری به عنوان رکن اصلی توسعه و بالندگی اجتماعی و فرهنگی جامعه قلمداد شده و به منزله قدرتمندترین ابزار شکل دهی آینده یک کشور و پایداری و تداوم تاریخ و فرهنگ یک جامعه به شمار میرود.
بنابراین باید پذیرفت که کیفیت و قابلیتهای معلمان و فرهنگیان شاغل در نظام آموزشی، آئینه تمام نمای کیفیت آموزش و پرورش آن جامعهاند. معلم نه تنها از طریق آموزش، که از طریق نقش الگویی خویش، درهای معرفت و حقیقت را به روی انسان میگشاید و راه و رسم زندگی را برای وی ترسیم مینماید و انسان را به مراحلی از کمال و رشد میرساند که قرآن از او به عنوان اسوه و الگو نام میبرد. الگو و اسوهای که سالها در ذهن دانشآموز و دانشجو میماند و هر ساله در ایام دوازدهم اردیبهشت همزمان با روز و هفته معلم بازخوانی و یادآوری میشود.
کد خبر 749306